July 02, 2011

Op bezoek bij verre familie / Visiting distant relatives

Het lijkt al weer een eeuwigheid geleden dat ik de in nevelen gehulde Mount Cameroon tot een bescheiden 1000 meter hoogte opfietste. Vooral om de volgende dag, na een heerlijk koele nacht in een nette Katholieke missie, weer eens ouderwets naar beneden te kunnen scheuren. Het regenseizoen was ondertussen ruimschoots begonnen, maar ik heb het voor elkaar gekregen om sinds Ghana geen bui meer op mijn fietsende hoofd te krijgen. Hierdoor wellicht wat overmoedig geworden besloot ik in Kameroen weer eens een stukje onverhard te proberen. Binnen no time liep ik vast in kleiige modder die in combinatie met grind weer eens serieuze kettingproblemen gaf. Mijn fiets voortduwend langs vastgelopen vrachtwagens kwam ik tot de conclusie gewoon een simpele asfaltfietser te zijn.

De verder aangenaam gladde wegen deelde ik met personenauto’s volgepropt met bananen, afgedankte Connexxion bussen, en vooral een verontrustende hoeveelheid opleggers met tonnen tropisch hardhout. De houtkap wordt niet onder stoelen of banken gestoken (het staat op het papiergeld), maar langs de weg is het fijn groen en weelderig gehouden.

En toen was ik bij m’n bestemming: Mefou National Park, waar sinds ruim 10 jaar chimpansees, gorilla’s en kleiner spul wordt opgevangen. De dieren die binnenkomen zijn vooral baby’s die slachtoffer zijn van de handel in illegale huisdieren. Vaak nog met wonden van de lading hagel bedoeld voor de ouders die voor het vlees worden afgeschoten. Ik hielp voornamelijk met de verzorging van 14 jonge chimpansees: de binnen- en buitenverblijven schoonmaken, fruit en melk bereiden, fles geven, dat soort dingen. En natuurlijk een beetje kietelen en gevlooid worden. Ik had verwacht in een legioen vrijwilligers te belanden, maar het park wordt vrijwel volledig door Kameroenesen gerund. Kathy, Maryann, Robin en Robyn, vier bevlogen dames (allen ruim 2 keer zo oud als ik) waren de andere Westerse helpers, met wie het gelukkig prima klikte. Toch wel bijzonder om te dineren met 2 baby chimps aan tafel en in de hoek een licht gehandicapte aap innig verstrengeld met een paar katten. De tijd vloog voorbij, en voor ik het wist was het tijd om m’n fiets provisorisch in te pakken en te hopen dat ie de vliegreis naar Europa zou overleven.

Van de armste en meest achtergebleven regio ter wereld naar het welvarende, schone, ordentelijke, veilige en vooral anonieme Duitsland. Heerlijk. Om straks samen met Michael die ik op m’n eerste dag in Senegal tegenkwam (die van het opklapbare surfbord) de laatste kilometers naar Amsterdam te fietsen. De omgekeerde cultuurschok tegengaan enzo. Moet wel nog even wachten op mijn fiets die in Casablanca is blijven steken...


- - -


It seems an eternity ago I pedaled up mist-shrouded Mount Cameroon to a modest 1000 meters altitude. Mainly for the purpose of enjoying the next day, after a nice cool night in a nice Catholic mission, what probably was the fastest en longest descent on the African leg of my trip. The rainy season was now in full swing, but all the way since Ghana I somehow managed to keep my cycling head dry. Guess that was the reason I decided to try an unpaved road again. In no time I got stuck in clayey mud which combined with gravel once again gave serious chain issues. Pushing my bike past stalled trucks I resolved to be just a simple asphalt cyclist.

The remaining roads, being pleasantly smooth, I shared with cars stuffed with bananas, discarded Dutch buses, and more than anything else with a disturbing amount of trailers with tons of tropical hardwoods. The logging is not kept a secret (being proudly printed on the paper currency), but they manage to keep the roadside scenery nicely lush and green.

And then I stumbled upon my destination: Mefou National Park, where since more than 10 years chimps, gorillas and smaller primates are given a safe place to live. The animals that come in are mostly babies who are victims of the illegal pet trade. Often still with pellet wounds of the buckshot meant for their parents who are being slaughtered for their meat. I mainly helped with the care of 14 young chimpanzees: cleaning the enclosure and satellite cage, preparing fruit and milk, bottle feeding them, and more of the sort. And of course some chimp tickling and being groomed. I expected to end up in a legion of volunteers, but the park is almost completely run by Cameroonians. Kathy, Maryann, Robin and Robyn, four driven women (all twice my age), were the other Western volunteers, and proved to be pleasant company. Quite something to be having dinner with 2 baby chimps at the table and in the corner a slightly handicapped monkey curled up with a few cats. Time flew by and before I knew it I had to up pack my bike and hope that it would survive the flight to Europe.

From the poorest and most underdeveloped region in the world to prosperous, clean, orderly, safe and most of all anonymous Germany. Like it! Seemed like a good idea to do the last few kilometers on European soil, softening the reverse culture shock and everything. I'm teaming up with Michael who I met on my first day in Senegal (the guy with the foldable surfboard). We only have to wait for my bike which got stuck in Casablanca...



Groen…
Green…


… en heuvelig
… and hilly


Ben er bijna…
Almost there…


… en helemaal! (nu met chimp proof kapsel)
… definitely there! (now with chimp proof haircut)


Emily


Miel, Belinga, Max


Chimp baby Aicha, de dag- (en nacht-) taak van Maryann en Robyn
Chimp baby Aicha, a fulltime job for Maryann and Robyn


Bijna thuis!
Feels like home!




day 245 Limbe (Kameroen) - Buea: 36 km
day 246 Buea - Kumba: 81 km
day 247 Kumba - Loum: 44 km
day 248 Loum - Edea: 165 km
day 249 Edea - Boumnyebel: 96 km
day 250 Boumnyebel - Yaoundé: 97 km
day 252 Yaoundé - Mefou NP: 42 km

No comments: