De Pyreneeën overgeblazen / Blown across the Pyrenees

In het zuiden van Frankrijk werd ik geplaagd door een aanhoudende wind die mij het fietsende, kamperende en boterham smerende leven zuur maakte. Meermaals werd ik de berm ingestuurd en zelfs mijn pot speculaasspread schoof van tafel. Het is erg leuk om zonder trappen de berg op te worden geblazen, minder is het als je eigenlijk van plan was die berg af te komen. 's Nachts lag ik 'm dan te knijpen of mijn haringen het wel zouden houden. Niettemin genoten van groene dalen met klaterende beekjes, spectaculaire rotsformaties en vergezichten met kasteeltjes.

Op de dag dat ik de Pyreneeën overstak had ik de wind gelukkig in de rug. Bovendien ging het over een lage pas van 715 meter. Nadat ik een kilometer lang mijn fiets had voortgeduwd over wat was veranderd in een een obscuur bergpaadje, stond ik plots op glad Spaans asfalt. Met de wind in de rug kwam ik aan in Figueres, de stad waar het leven van Salvador Dali begon en eindigde en waar hij in zijn eigen museum ligt begraven. Van het Mae West interieur en de reusachtige eieren op het dak tot een hologram van Alice Cooper is dit museum ook een soort van tripje.

De volgende dag kwam ik aan in Girona, waar ik in een hip hostel belandde. Bij binnenkomst liep ik Merle tegen het lijf, een Duitse die ook met de fiets reist, en gelijk aanbood mijn vele fietstassen naar boven te sjouwen. Met haar en kamergenoot Guy uit Israel (in 40 dagen meer dan 700 km gewandeld door de Pyreneeën) een gezellige tijd gehad, en onder andere een mooie hike naar een hoge ruïne buiten de stad gemaakt. Na toch vrij vaak de enige gast te zijn geweest in jeugdherbergen en campings, was dit hostel een aangenaam warm nest.

Hierna bracht ik een bezoekje aan Rosa Maria, de moeder van een Amsterdamse vriend, in het huis aan de Costa Brava waar ze opgroeide. Ik mocht genieten van haar Catalaanse cuisine, en bovendien had ze wat buitengewoon nuttige spullen uit Amsterdam meegenomen (toch maar een laptopje aangeschaft).

Na weer een nachtje op een winderige camping (moest nog even mijn tent achterna hollen), mocht ik in Manresa weer genieten van gastvrijheid via Warmshowers. Niet van het lid zelf (bleek tegenwoordig in Parijs te wonen), maar van haar ouders die dit een paar minuten voor mijn komst te horen kregen...

Ondertussen is de route een stuk uitdagender geworden met lange beklimmingen en hoge passen. Daardoor wel fantastische vergezichten en oorploppende afdalingen.


- - -


The wind in the south of France was making my cycling and camping life pretty challenging. I was blown off the road several times and even downhill stretches required sturdy pedalling. My tent passed all tests though. I was nevertheless able to enjoy the green valeys with mountain streams, spectaculair rock formations and castle rich vistas.

The day I crossed the Pyrenees the wind was blowing in the right direction making the ascent to only 715 meters not a big deal. The road did turn into something only a 4wd would conquer, but after pushing my bike for about a kilometer I suddenly stood on very smooth Spanisch highway. The tailwind subsequently blew me to Dali city Figueres, where I spent a rest day visiting his bizarre museum.

Next up was Girona. I ended up in a very hip hostel where I ran into Merle who's taking her bike with her too, and who immediately offered her help with all my bags. After several nights of deserted hostels and campings, it was a nice change to enjoy this warm backpacker's nest for a bit. With roommate Guy from Israel (walked more than 700 kms through the Pyrenees in 40 days) I made a nice hike to a viewpoint a few km's out of town. With all the flowers it felt like spring.

I enjoyed another restday on the Costa Brava, where the mother of a friend brought me some stuff from Amsterdam and I could enjoy her Catalan cuisine.

Sometimes it takes a little bit more effort to find a place for the night. In 2 days you want to be in a certain city, so you send an email to a Warmshower host living there. Unfortunately no response the next morning. Next night you're staying at a camping in a small vilage, so no possibilitiy to check your mail. On the day you plan to arrive in that certain city you text your sister to check your mail for a response. Turns out there's one, but that your intended host actually lives in Paris. However, that you're more than welcome to stay at her parent's place. So you find yourself sitting on the pavement of a local civic center an hour after dark, using your new laptop's wifi for the first time to find the location on google maps. And within half an hour your're enjoying the warm Catalan hospitality of total strangers and the long hard day is intantly forgotten.



Omineuze lucht
Ominous sky


Bomen en wijngaarden
Trees and vineyards


Laatste zonnestralen
Last sunlight


Dali museum


Guy proberen bij te benen
Trying to keep up with Guy


Costa Brava


day 23 Bedoin - Servas: 154 km
day 24 Servas - Les Lavagnes: 106 km
day 25 Les Lavagnes - Colombiers: 111 km
day 26 Colombiers - Tautavel: 104 km
day 27 Tautavel - Maureillas-Las-Illas: 77 km
day 28 Maureillas-Las-Illas - Figueres (Spain): 49 km
day 30 Figueres - Girona: 85 km
day 32 Girona - Palamós: 51 km
day 34 Palamós - Osor: 77 km
day 35 Osor - Manresa: 127 km
day 36 Manresa - Ulldemolins: 127 km

Gevecht met de Kale Berg / Battle with the Bald Mountain

Oke, hij lag niet echt op de route, maar vanochtend moest ik zonodig Mount Ventoux beklimmen.

Eerst wat vooraf ging.

Het uitzicht van de verlaten jeugdherberg waar ik mijn vorige berichtje typte bleek bij daglicht erg mooi. In de keuken stond een royaal ontbijt te wachten, klaargezet door Gaëlle, die me bij het vertrek aanraadde toch maar mijn helm op te zetten. Die avond zette ik mijn tentje neer op de stadscamping van Le Puy-en-Velay, waar ik maar gelijk een rustdag nam. Een enorme uit kannonnen gegoten Maria kijkt als een vroom vrijheidsbeeld op dit sfeervolle pelgrimsstadje neer. Op zo'n rustdag valt pas op wat ik eet om op de been te blijven (1.5 weliswaar Frans volkorenbrood, 2 bananen, 1 kg Franse kwark, 4 danoontjes, 1 pizza, 1 bak patat en een pak volkoren koekjes).

De volgende fietsdag kwam ik voor het eerst een andere tourfietser tegen, Vincent uit Parijs, die voor het eerst al fietsend van zijn vakantie genoot. Die dag fietste ik weer voor een groot deel over een oud spoortraject. En in het Centraal Massief betekende dat ook: fietstunneltjes! Een paar van meer dan een kilometer, galmend en druppelend. Met aan het begin een geruststellend bordje dat de lokale overheid niet veranderwoordelijk is voor het eventueel halverwege uitvallen van het licht. Sfeervol! Het weer zat even mee en ik kon 4 dagen op rij kamperen. Er gaat weinig boven het onder de sterren naar binnen werken van een pan met pasta na een lange dag fietsen.

En toen nam ik dus een afslag naar links om via Avignon richting Mt. Ventoux te trappen. Na een bescheiden ontbijt en een halfslachtige warming-up, vertrok ik vanochtend met een heerlijk lichte fiets, een liter water, wat engergietabletjes en mijn muts ver over mijn oren getrokken naar het beginpunt van de 'klassieke' klim. In 22 km moeten 1600 hoogtemeters worden getrotseerd. Met maar weinig benul wat ik moest verwachten tufte ik rustig omhoog. Ik had verwacht om de paar minuten het achterwerk van een strak uitgedoste wielrenner te mogen nakijken, maar gedurende de hele klim ben ik geen 1 keer gepasseerd (zal meer met het tijdstip dan met mijn snelheid te maken hebben gehad). Omstandigheden waren ideaal: lekker fris, rustig, en vooral, weinig wind. Dit laatste kan de klim een kwelling maken. Na 2 uur en een kwartier (wielrenners mogen hier even besmuikt lachen) bereikte ik in een licht eufore stemming de top. Fenomenaal uitzicht. En vooral: fabuleuze afdaling! Met ruim 60 km/uur (wielrenners mogen weer even besmuikt lachen) sjeesde ik naar beneden, waarbij ik bijna in de verleiding kwam auto's in te halen.

Oke, genoeg heroïek, morgen gewoon weer rustig doortrappen naar het Zonnige Zuiden.


- - -


I admit, not quite in the general direction I was going, but I had to climb Mount Ventoux this morning.

First what came before.

After enjoying the fabulous view and the royal breakfast of the youth hostel I typed my last post, Gaëlle the manager saw me out after urging me to don my helmet. After reaching 1 km for the first time I arrived at Le Puy-en-Velay, a nice historic city with a huge pink Mary overlooking the pilgrims on their way to Santiago de Compostela.

After letting my bottom recuperate a bit it was onwards through the Massif Central, again using a former train track. This time with dripping, echoing tunnels, over 1 km a piece! A reassuring sign conveyed the message that the local government wouldn't be responsible if the light would switch off halfway. And to bring some warm clothes. A few km's after that I met a touring cyclist for the first time this trip: Vincent from Paris, on his first bike holiday.

Then I took a left for Avignon where after 4 days of sunshine and camping I arrived pretty soaked again. Next day was even worse. Without a detailed map of this region I couldn't find a smaller road, and I ended up on the highway. So long as there's a broad shoulder and no exits things aren't that bad. Unfortunately, lots of places without shoulder and lots of exits. After some furious honking I decided to give up, only to get seriously lost on back roads. A lady innkeeper drew me a map, and finally I was getting closer to my goal: Mount Ventoux. For some reason the roads were swarming with huge tank trucks that seemed to enjoy passing me ridiculously close. But I think the adrenaline kept me going on this lousy day. Luckily I was welcomed with some French hospitality in Bedoin. I knocked on the door of a house were closeby a sign mentioned a room for tourists (gite d'etappe in French). Wrong door, but Serge immediately offered me coffee, cakes and chocalate, while his wife called the owner of the room in question. They're currently even allowing me to use their internet.

Then this morning I got on my featherlight bike (not quite, but at least without all my luggage) armed with a liter of water and some dextro. The 22 km and 1600 m elevation of Mt Ventoux were waiting. Not quite knowing more than that, I headed off in a slow but steady pace. To my surprise there was hardly anyone on the road, and I wasn't overtaken once. After 2 hours en 15 minutes I reached the summit in a slightly euphoric state of mind, enjoying the breathtaking view. Conditions were great: low temperature and little wind. The road leading to the summit has very few hairpins, which makes for a fabulous downhill run. I was tempted to overtake cars, but of course I didn't. Great experience.

So much for heroics, tomorrow it's back to steady pedalling to the Sunny South again.



Uitzicht jeugdherberg St. Martin-des-Olms
View from youth hostel St. Martin-des-Olmes


Le Puy-en-Velay


Meer herfst
More autumn


Fietstunnel
Bike tunnel


De weg omhoog
The way up


Pain is temporary, pride is forever



day 16 St. Martin-des-Olmes - Le Puy-en-Velay: 90 km
day 18 Le Puy-en-Velay - Le Bastide-Puylaurent: 100 km
day 19 Le Bastide-Puylaurent - Connaux: 133 km
day 20 Connaux - Avignon: 36 km
day 21 Avignon - Bedoin: 62 km
day 22 Bedoin - Mt Ventoux and back: 46 km

Hoog & droog / High & dry

Even een korte update vanuit het kantoortje van een jeugdherberg waar ik (weer) de enige gast ben.

Gesterkt door een enorme bak Franse yoghurt nam ik afscheid van Cornelis om koers te zetten naar Gray. Na een mooi begin kwam ik helaas weer doorweekt aan, tijd weer voor een rustdag in een prima jeugdherberg. De dag erna was het zo mooi weer dat ik eens gek deed en een camping opzocht. Als volkomen campingleek met een voldaan gevoel voor mijn tentje mijn zelfgemaakte spaghetti naar binnen gelepeld.

De volgende dag fietste ik door de winderige wijngaarden van de Bourgogne. Toen het donker werd en de camping dicht bleek, klopte ik maar aan bij een dame die een paar kamers had, en kreeg ik een waar Bourgondisch feestmaal voorgeschoteld. Mijn vegetarische principes schoof ik maar weer even opzij. Het is nog best lastig hier voldoende energie binnen te krijgen met die slappe stokbroden en alles wat tegenwoordig zo min mogelijk caloriën moet bevatten.

Als er al fietspaden zijn aangelegd in Franse steden, lijken die tevens dienst te doen als waterafvoer. Toen ik gisteren Roanne binnenreed verdween mijn fiets tot de ketting in de door de slaande regen ontstane plassen. Vandaag was het dan weer stralend weer, en fietste ik fluitend door de frisse bergwind langs klassieke Milka koe landschappen.

Voor de geïnteresseerden: de vorige keer ging het over het bananenrepubliekfenomeen van de meerdere namen voor Nederland, met name in het Frans. Met dank aan John en Daan hierbij de verklaring:

Les Pays-Bas lijkt me duidelijk. Overigens sloeg dat oorspronkelijk ook op het huidige België. De Nederlanden, oftewel de Lage landen, besloegen namelijk alle gewesten van Noord- en Zuid-Nederland, eerst onder Duits, daarna onder Spaans bestuur. 'La Hollande' stamt uit de 16e en 17e eeuw, toen het gewest Holland, onderdeel van de 7 Provinciën (de Unie van Utrecht), zo dominant was, dat het vereenzelvigd werd met alle gewesten. Eigenlijk bestond Nederland toen uit 7 min of meer onafhankelijke staatjes en de Generaliteitslanden Brabant en Limburg (bestuurd door de Staten-Generaal). Uit diezelfde tijd stamt dus ook 'Les Provinces-Unies' of 'Les Sept Provinces-Unies': de officiële benaming van 'Hollande'. Overigens werden we toendertijd ook vaak de Republiek (La Republique) genoemd, omdat we in het toenmalige Europa de enige republiek waren. Met andere woorden, er waren 4 namen of zelfs 5.


- - -


The weather has been temperamental, but the scenery just great. From the vineyards of the Bourgogne to the mountain pastures of the Rhone Alps, France just really is a beautiful country. And the people are not that bad either, so far always politely showing me the way or refilling my water bottle.

Yesterday was one of those days. Slanting cold rain, wind gusts, being on a road with heavy traffic after a missed sign, and on top of it all a rain hood that just didn't stay in the right place. When entering Rouanne it seemed the sparse bike paths in these conditions also function as water drain systems, which made my bike sink in the pools all the way to the chain.

Today I climbed to almost 1 km, with lots of quiet roads to whoosh down from. Still, when getting over 50 km/h I tend to use my brakes since I don't quite trust these roads or the steering qualities of oncoming traffic.

Last time I mentioned the banana republic issue of multipe names for my country, especially in French. This is the explanation, thanks to John and Daan:

Le Pays Bas (The Flat Lands) originally referred to both The Netherlands and current Belgium. The Netherlands, or Lower Lands, covered al domains of North and South Holland, first under German, later under Spanish rule. 'La Hollande' stems from the 16th and 17th century, when the domain Holland, part of the Seven Provinces (The Union of Utrecht), was so dominant that it became identified with all the domains. In fact, Holland consisted of 7 more or less independent states and the 'Generaliteitslanden' Brabant and Limburg (governed by the 'Staten-Generaal'). Consequently, this era gave name to 'Les Provinces-Unies' or 'Les Sept Provinces-Unies': the official name of The Netherlands. Apart from that, The Netherlands were often called The Republic (La Republique), being the only republic in Europe. In other words, there were up to 5 terms used for The Netherlands.



Hij staat!
Job done!


Rood, blauw en groen
Red, blue and green


Bourgogne


Dampende bergweg
Steamy mountain road


Om dit soort wegen gaat het!
This is what I'm talking about!



day 10 Mailleroncourt-St.-Pancras - Gray: 143 km
day 12 Gray - Vignoles: 104 km
day 13 Vignoles - Matour: 121 km
day 14 Matour - Roanne: 68 km
day 15 Roanne - St. Martin-des-Olmes: 122 km